dokuz çocuğum var;
otistik onların ilki.
binlerce, binlerce yıl yaşlı doğdu, İsa’dan,
ve doğar doğmaz gençleşmeye başladı,
doğar doğmaz konuşmaya başladı,
İsa gibi.
ama aklı karmakarışık hep,
bazen kendisini Nuh nebi,
beni de, gemiye binmeyen, o
haylaz, hayta ve asi
oğlu sanıyor, Nuh Nebi’nin.
ve ağlıyor, ağlıyor gece gündüz
hem, sözün tufanıyla boğuşan
hayırsız oğlu için,
hem de, Cüdi dağına
ömür boyu bir türlü varamayan
şiir sefinesi için.
onu öyle görünce
ben de ağlıyorum hep,
hem kendime, hem de
onun aklından geçen
ama benim içimde
Cüdi mi, başkası mı,
konacağı dağı bir türlü bulamayan
Nuh’un güvercinine…
27 Mayıs 2012